අශන්ෂණී

  කාලෙකින් ලියන්න හිතුව නොලියම බැරි කෙනෙක් ගැන. පහුගිය දවස් වලට වඩා තරමක් මනස ස්ථාවරයි කියල හිතුන නිසා ලියන්න ගත්ත. නැත්තම් එහෙම මං ලියන එව්ව කියවල ඔහෙලටත් ඩිප්‍රෙශන් හැදෙනව.  පහුගිය දවස් වල අපේ ජීවියටයි මටයි අවුරුද්දක් වෙච්ච නිසා අද ලියන්නෙ ඒ ජීවියා ගැන. මෙහෙමත් එකක් තියෙනව හැබැයි. පාරෙදි අපි නොදන්න කෙනෙක් වුනත් අපිත් එක්ක කතා කලොත්, මුලින්ම අඳුර ගන්නෙ අපේ අනුක්ක උත්තමයව. ඒකට හේතුව තමයි මේ බ්ලොග් එක. කරුමෙ කියන්නෙ මේ බ්ලොග් එකේ කතා වල ඉන්න ඒ උත්තමයව හැමෝම අඳුර ගන්නව. බ්ලොග් එක ලියන මාව අඳුර ගන්න එකෙක් නෑ එකෙක්! එතුමා කියන විදියට ඒක එහෙම වෙන්නෙ මේ බ්ලොග් එක නිසා එතුමා සමාජෙට විහිලුවක් වෙලා ඉන්න නිසාලු.  ඒ උත්තමය තමා අදටත් මට ජීවිතේ හම්බෙලා තියෙන හොඳම සොප්ටෙයා ඉන්ජිනියර්. අපි ඉතින් තරඟ වලට යනවා, මං අදහසක් දෙනව, එතුමා සිස්ටම් එකක් අටවනව,දෙන්න එකතු වෙලා අඟහරු වල ජනාවාස ව්‍යාපෘතියක් කරන් ආව වගේ හරි ලොකු සීන් එකෙන් ඔව්ව ප්‍රසන්ට් කරනව. සිස්ටම් එකේ නැති features පවා තියෙනවමයි කියල පෙන්න ගන්න පුලුවන් අමුතු මෙව්ව එකක් අපි දෙන්නට තිබ්බ. හැබැයි ඕක කරන්න නම් අපි දෙන්නම ඉන්න ඕනෙ...